Diyez

 Müziği bile unuttum... Çalmayı, söylemeyi, hatta dans etmeyi... Bemolleri, diyezleri bırak, notalar bile müziğini yitirdi artık benim için... Hayır, kulaklarım duymadığı için değil... İlk zamanlar kalbimin şarkısını duyuyordum yine de bedenimde. Zamanla tükendi müzik... Elini eteğini çekti bedenimden... Bir çürüme kokusu kaldı sadece geride, yavaş yavaş yozlaşıyor o da burnumda. Artık o da gelmiyor burnuma, bıraktı beni bütün duyularım zamanla... 

Sadece gözlerim kaldı geride... Bakıyorum... İnsanların yüzünde duymaya çalışıyorum müziği...

"Onlar duyuyorlar mı acaba?" diye merak ediyorum. Hiç biri duyuyormuş gibi değil.

Ahenk yok ki hareketlerinde...

Duysalar...

Duysalar kendi müziklerini belli olmaz mı dışardan? Hafif bir tebessüm belki, küçük bir ritm tutma...

Duymuyorlar besbelli...

Duysalar...

Anlardım...

Anlardım, değil mi?