Neşe

Neşelen hadi, gülümse... Hayat kısa kafayı takmak için dertlere... Bak, ne çalıyor radyoda... Seversin sen dokuz sekizlikleri, hadiiii, gel kıvıralım azıcık, eğleniriz... Neşelen hadi... O saçını atıver kulağının arkasına, yüzün açılsın, gözlerin görünsün... Hadi bakalım, başla gülmeye, dişlerin görünsün...

İşte böyle, ben biliyorum da mı oynuyorum, bak, ben beceremiyorum, sen de bana gülüyorsun, ne güzel... Sonra sen güzelce kıvırıyorsun, ben de sana gülüyorum... Böyle işte, yukarıya çekiyoruz birbirimizi, yükseliyoruz, keyfimizi arttırıyoruz birbirimizin...

Dertleşmek mi, boş ver şimdi dertlere, onlar bekleyedursun... Anlatırsın bir ara... Hem kim bilir, anlatmaya vakit olana kadar ortada dert kalmaz belki de... Böyledir çünkü, dert dediğin yarına aittir genellikle, gün doğduğunda yeniden, başka bir yarın vardır önünde, başka bir ufuk... Başka bir güneş açmıştır, farklı bir mavidir gökyüzü...

Boş ver dertlere sen, neşeye gel... Neşe kaçtı mı düzelmez çünkü dertler... Oysa güneşin altında bir başka görünür hayat... Hadi, yaşamana bak...