Sür

Demişler ya "geçti Bor'un pazarı, sür eşeğini Niğde'ye"... İşte öyle bir dönemden geçiyorum ama, sanki hızlı bir trenle geçiyorum, eşek üstünde değil... Bir şeyler, olaylar, insanlar, fırsatlar geçip gidiyor yanımdan, öylece bakıyorum pencereden... "aaaa" bile diyemeden, ne olduğunu idrak edene kadar konu değişiyor, manzara değişiyor, ışık değişiyor... Bakıyorum, bakakalıyorum, düşünemiyorum bile... Sorsam, daha ağzımı açamadan başka bir konu geliyor gündeme...

Sür eşeğini en iyisi batıya doğru... Git gidebildiğin kadar. Bir yüzücü gibi kendi kulvarında, sağına soluna bakmadan git kendi yolunda... Nasıl olsa ne gündemi yakalayabileceksin, ne manzaranın tadını çıkaracak bir dinginlik var... Tozdan dumandan ferman okunmuyor, durum budur efendim...

Sür sen eşeğini gittiği yere kadar...