Gereksiz

Gereksiz diye bir şey yoktur bence, altındaki ihtiyacı anlayabilene... Gereksiz bir laf etmek, gereksiz bir hareket yapmak, gereksiz yere oturmak... Asıl sıkıntı hayatta her yaptığımızın altında bir gerek aramakta... Her şeyin bir amacı olmalı takıntısı bizi yaşamaktan alıkoyan... Kurallar kurallar üstüne, kendi kendimize çizdiğimiz sınırlar üst üste...

Anlam arayışı bence hayatın anlamını kaçıran... Bu dünya bizim için yaratıldıysa eğer, onun keyfini sürmek de bizim hakkımız olmalı... Keyif sürmek derken yanlış anlaşılmasın, durup bir kuşun cıvıltısını dinlemek mesela hızlı hızlı bir yere varmaya çalışmak yerine... Burnuna aniden çarpan bir kokunun peşine düşmek, köşeyi dönünce mis gibi portakal çiçekleri ile karşılaşmak... Durup derin derin bir nefes almak yaşadığının farkında olarak...

Gereksiz mi şimdi bunlar? "Ne faydası var şu materyalist dünyada" mı diyeceğiz yani... Kim diyebilir ki sabah kalktığında arsız arsız gerinmek gereksiz diye, hayata ve yaşamaya aç bir hevesle kalkıp pencereyi açmak, güneşi yüzünde hissetmek gereksiz midir? Bir inciri tadını çıkartarak yemek, bir dostuna sarılmak, yanında olmasa bile hayalinde sarılmak?

Sevmek, hayatı, yaşamayı sevmek gereksiz midir?