Ihlamur kokulu bir aşkı çağrıştırırdı bana bakışların... Neden ıhlamur dersen, yazın o en güzel günlerinde, havalar cehenneme dönmemişken daha, başlar ıhlamur çiçeklerinin kokusu, hafif bir gıdıklanma ile gelir burnunuza ilk notaları ıhlamur çiçeklerinin, sonra bir adım daha atarsınız, miskler gibi karşılar sizi ıhlamurun zenginlikleri, dayanamaz bir adım daha atarsınız, artık kokuyu almamanız mümkün olmayan derinliklere dalmışsınızdır, kaçışınız kalmaz ve baygın bir koku sarar etrafınızı... Bir tane değildir çünkü ıhlamurun çiçeği, yüz tane, bin tanedir etrafınızda, ıhlamur çiçeği asla yalnız değildir... Biri de bir, bini de bir diyemezsiniz konu ıhlamur olduğunda, tümüyle gelir sarar sizi, burnunuzu, zihninizi, tüm benliğinizi kaplar, artık kaçmak mümkün değildir ıhlamur kokusundan, karşı koymak, uzaklaşmak mümkün değildir... Bir defa kapıldınız mı ıhlamurun kokusuna bütün gün sizinledir artık... Hele akşam sarmalamışsa sizi çiçekler, rüyalarınız bile ıhlamur kokuludur o gece...
Işte o an, o ıhlamur kokulu bakışları görünce, korktum senden ve benden götüreceklerinden...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder