Zil

Görsel: Guguk Kuşu

Zilleri takıp oynayacağım şimdi, deli diyecekler... Zaten istediğim o. Deliliğe bağlasam bir, rahatlayacak herkes... Şimdi gizli gizli bakıp fısıldaşıyorlar ya aralarında, o zaman direkt bakabilecekler... Hatta parmakları ile gösterip gülebilirler bile... Bunu istiyorum ben de tam olarak.

İşte o aralık var ya... Ahmak ile deli arasındaki ince çizgi... O çizgiyi geçmek çok zor... Çok istiyorum o adımı atmayı, ama hiç de sandığım kadar kolay değilmiş...

Dışardan bakınca ne kadar basit gibi görünüyor, aklına eseni yap, ağzına geleni söyle, sonuna da bir kahkaha koydun mu, tamam sanırsın...

Ama değil işte, akıldan boşanmak zormuş... Tam bırakacağım ipleri diyorum, bir endişe basıyor üstüme, yarın ne yaparım kaygısı geliyor, sonra ne olur kaygısı... Kurtulamıyorum bu akıldan...

Oysa derler ki, aklım başımdan gitti bir anda... Gitmiyor benimki, gitmiyor... ben kovuyorum o geliyor... Hani tam delireceğim, bir bakıyorum akl-ı selim bırakmıyor yakamı...

Rol yapmak da bir yere kadar, zilleri takıp oynasam sokağın ortasında yine de işe yaramıyor...