Sakar

Elim ayağım fazla gelir bana, bilir misiniz bu hissi? Sanki bütün vücudumdan ayrı hareket eder, sağa sola gereğinden fazla uzanırlar... Bir bakarsınız kapıya takılıvermiş ayağım, bir bakarsınız, kolumu çarpıvermişim pencerenin pervazına... Elim ayağım çizik, kolum bacağım mordu bu nedenle hep...

"Düz yolda yürüyemiyor bu kız" derdi rahmetli babaannem, biraz da anneme laf çarptırarak... Koşmama gerek yoktu ki takılıp düşmek için... 2 adım atmam yeterdi... Hele merdivenden düşüşlerim, efsane oldu aile içinde. Hep çok evhamlı olan anneannem bile komşu ile konuşurken bir patırtı olsa soranlara "bizim torun merdivenden düşmüştür yine" deyiverirdi bazen... Dizlerin yara bere içinde, ağlamaktan gözlerim hep biraz ıslak...

Mutfağa sokmazlardı beni... "Gelin olur da yemek yapar, bilsin" demedi bir defa bile annem... "Aman kızım, dikkat et" koymuşlardı sanırım adımı... Başka türlü seslendiklerini bilmiyorum bana...

Öyle işte, büyüdüm sonra... Hala biraz sakar...