Bellek

Belleğim bana oyunlar oynamaya başladı artık... Oysa ne kadar güvenirdim ona... Asla kalem kağıt kullanmamakla övünürdüm... Babamın defter-i ahmakiyesi benim için en büyük dalga vesilesiydi... Hani dün ne yediğini hatırlamayanlar var ya, bana sorun geçen hafta ne giydiğimi bile tek tek anlatırdım size... Sabah kalktığımdan itibaren adım adım günümü sayabilirdim ya da isterseniz geriye doğru... Asla defterlere, telefon rehberlerine güvenmem... En çok güvendiğim kendi hafızam - DI...

Oysa annem tasarruftan yanadır bellek konusunda... Ona göre ne kadar az şey tutarsa aklında o kadar yer kalır yeni şeylere... Evindeki dolaplar kadar temiz ve düzenli tutmaya çalışır belleğini... Şimdi 90'ında, bunadı iyice... Ama hala o gelinlik günlerinden anıları capcanlı... Kayınvalidesinin güzelliği, annesinin yardımları, bütün iyi şeyler hep aklında... Tertemiz ve düzenli aklında... Hiç hatırlamıyor görümcesi ile "kaynanasının" bir olup büyük oğlunu elinden aldıklarını... Ağabeyim bir anda kuzenim oluvermişti oysa... Halamlara gittiğimizde görüyorduk onu sadece... Fazlaca sarılmamıza izin de yoktu, sadece gerektiği kadar. Kuzenim Almanya'da zaten şimdi, uzun süredir görmedim onu, halam öldüğünden beri...

Belki de annemin belleği yanıltıyor beni.