 |
| İpek Çiçeği (Portulaca Grandiflora) |
Tırnaklarım hep çamurludur benim, bilir misiniz? Bir bitki gördüm mü dayanamam, ne yapar eder, bir parça toprak bulur, daldırıveririm içine… Yıllar süren çiftçilik deneyiminden geldiğini sanmayın bunun. Apartman çocuğuyum ben. Bitkilerle ilgili hatırladığım ilk şey, anneannemin pencere önü saksıları… Bir de büyük ev bitkileri şüphesiz, devetabanı ve kauçuk… Çocukluğumun bir parçası o çiçeklerin anıları… Bir de yine anneannemden dinlediğim tarlalardan ot toplama hikâyeleri… Labada mesela, kuzukulağı… Hep bildiğim, ama ancak on yıllar sonra tanıştığım bitkiler…
Bir gün, okulların tatil, sokakların boş olduğu sıcak bir yaz gününde, yerde bir bitki bulmuştum. Çiçek, tomurcuk falan yoktu üstünde… Sıcaktan iyice yumuşamış bir sap sadece, öylece yatıyordu asfaltın üstünde… Yolda bulduğu yaralı kediyi, hasta kuşu eve taşıyan diğer çocuklar misali, ölmek üzere olan o bitkiyi eve taşıdım ben de… Anneanneme götürdüm. Hemen alıp suya koydu bitkiyi, ama vazo ya da bardağa değil de bir kül tablasına, yan yatırdı. Hala düşünüyorum, bildiğinden mi yapmıştı, yoksa o mu gelmişti eline… O yeşil kül tablasında yeniden hayat buldu bitkicik, köklendi hemen. Onu alıp bir saksıya aktardık birlikte… Meğer bir ipek çiçeği ile müşerref olacakmışız… Harika, kırılgan, ipek gibi taç yaprakları olan muhteşem dayanıklı bir çiçek…
Belki o deneyimden kaynaklanıyor doğa ile bu iletişimim… Hani “parmağını daldırsa tutar” denilen insanlar vardır ya, işte ben onlardan biriyim… Doğa her zaman ödüllendirmiştir beni. Bir saksı çiçek alırım, yanından ya çilek boy gösterir ya ısırgan… Kargalar gelir ceviz diker balkonumdaki saksıya… Bir bakarsınız semizotu sürüvermiş sardunyalarımın dibinde, bir bakarsınız fesleğen begonyanın altında.
İşte bu nedenle tırnaklarım hep çamurludur benim, kıyamam çünkü, bir boynu bükük çiçek gördüm mü illa ki daldırırım toprağa…
20 Nisan 2014
Not: İki gün önce (lisanın onsekizinde, senin deyiminle), 90. yaş gününü kutladım içimde… Bu yazı da sana doğum günü armağanı olsun benden. Nur içinde yat anneannem…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder