Çok yalnızım, anlıyor musun? Bu kızıl gezegende bir başıma oturuyorum bütün gün... Saçlarımı tarayıp göldeki aksimi inceliyorum... Başka yapacak bir şeyim yok tek başınayım... Bir annem vardı önceden... Onunla otururduk bütün gün... Sonra, sonra aynadaki aksimizi incelerdik... Saçlarımızı tarardık birbirimizin... Uzun uzun bakardık birbirimize... Bir gün annem gitmeyi seçti... Giderken konuştu benimle ilk defa... Kızımı beklemem gerekiyormuş şimdi, uzun sürebilirmiş, ama sabırla beklemeliymişim... Yalnızlık çıldırtıcı... Bekliyorum, ama sabır nedir bilmiyorum... Ben de gitmek istiyorum, ama yolu da bilmiyorum... Kızım olunca bileceğim belki, kim bilir? Kızımın saçlarını tararken alacağım bu bilgiyi... Belki öperim de onun saçlarını... Annem öpmüş müydü benim saçlarımı acaba? Hatırlamıyorum. Sadece giderken öptü beni, bir defa... Yalnızlığımın sonunu bekliyorum dört gözle... Günlük rutinimi bozmadan bekliyorum... Saçlarımı tarıyorum, göldeki aksimi inceliyorum, bekliyorum kızımı...
Çabuk gelir mi acaba?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder