Dost acı söyler demişler ya, acı oldu zaten içim dışım... Hiç mi iyi bir şey söylemez insan... Her yanım kapkaranlık, dostlarla çevrili ya, içim açılmıyor şöyle... Gözlerimi dağlara çevirsem açılır mıyım acaba dedim? En iyisi hepten uzaklaşmak diye düşünürsünüz, değil mi? Dost yalnız bırakmaz ki sizi, 2 dakika soluklanmaya vakit yok... Seviyor işte, yemek yapıp getiriyor, sen aç kalmışsındır şimdi diyor... Gözlerimin içine bakıyor, bir hal var sende, söylemiyorsun diyor... Zayıflamışsın da, bak bir-deri-bir-kemik kalmışsın diyor... Biraz daha yüz bulsa kaşık alıp ağzıma yedirecek... Zaman çok kötüymüş, bu halimi bırakmam lazımmış... Dost işte... Hiç beğenmiyormuş benim bu gidişimi...
Gideceğim ulan, gittim hatta... Acı falan, istemiyorum. Daha da söyleme bir şey...
Sus sadece... Git de demiyorum bak, sus sadece... Böyle oturalım istersen göz göze, karşılıklı susalım... Ama acı falan bir şey söyleme artık... SUS Sadece...
Daha fazlasını kaldıramıyor ki kaçtım ben... Kovalamak da dostluktan mı yani?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder