Ateşleyici

Görsel: en.wikipedia.org

Bir kıvılcım, bir ateşleyici, bir pırıltı, bir ışık yeter aslında milyonları tutuşturmaya... Şöminenin karşısında oturup kurunun yanında yaşların da yanmasını seyrediyorum bütün gün... Gençlik günlerimi anıyorum... Yollara, yıllara meydan okumaya niyetliydik hepimiz... Pırıl pırıl, ateş gibi, capcanlı, ışık saçan gençlerdik... Zenginliğimiz yolumuzu açma gücümüzdü, servetimiz aşkımızdı... Sevdik, tutku ile bağlandık birbirimize... Uğrunda yanacak bir aşk aradık... Her şey olabilirdi aslında, birini seçtik...

Şimdi yılların ardından düşünüyorum da... Dava değil yol önemliydi bizim için... Varmak değil, yanmak önemliydi... Yanacak, küllerimizden yeniden doğacaktık hep birlikte... Anka kuşu misali yanacak ve küllerimizden yeniden doğacaktık...

Hesap edemediğimiz bir şey vardı... Tek tek yandık hepimiz... Hep birlikte tutuşamadık... Yol boyunca adım adım yandık... Birer birer yandıkça, yanımızdakine bakar olduk... Küllerinden doğacak mı diye... Ama zaman gerekiyordu, onu unuttuk... Yolu unuttuk, menzile takıldık... Menzile takılınca engele takıldık... Yaşlar yanmamaya başladı kurunun yanında... Birer birer ayrıldı yanmayanlar ve yanamayanlar olarak kaldık...

Yol mu bizi sevmemişti, yıllar mı yar olmamıştı bize... Yandık ama nar olmadık... Kül olduk ama nur olmadık... Öylece kalakaldık...