 |
| Fotoğraf: Sofia Higgins |
Günlerim günlerim ardına öylece geçiyordu… Yoktum sanki… Ama aynı zamanda varlığımı en ağır hali ile hissediyordum… Zaman hiç de öyle su gibi akıp geçmiyordu da, yine de her saniyenin farkında olmak için çok doluydu zihnim hiçlikle. O kadar boştu ki vaktim, hiçbir şey yapmaya zaman yetişmiyordu…
Bir kitap okusam, bir film seyretsem, bir şarkı söylesem… Belki bir anlamı olurdu, ama o kadar tükenmiştim ki tüketmelerle hiçbiri kalmamıştı artık yanımda.
Yaşamak bu olmasa gerek, ama nedir o zaman yaşamak? Bir görev benimseyip onu tüketmek midir yıllarca ve yıllarca. Bir rol biçip kendine onu oynamak mıdır yani?
Hayat baş rolünü kendimizin oynadığı bir tiyatro oyunuymuş. PEH Oynamamayı seçince ölmüyorsun ki… Hatta ölmeyi seçsen oynamış olacaksın. Yaşamayı seçsen? En iyisi yok olmadan var olmak… MI?
3 Haziran 2014
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder