 |
| Görsel: etsy.com |
"Ne demek, teyzeciğim, vazifemiz."
Böyle başladı işte sokak başında sohbetimiz... Konuşmak istiyordu, çok istiyordu konuşmayı... Kelimeler gözlerinin kenarında birikmişti... Çocukça bir pırıltı gibi yanıyordu kelimeler gözlerinde... Dudakları, dudakları sadece bir çizgi... Yıllarca susmaktan kanamış dudakları... İncecik, öyle ince ki kırışıklık bile yok kenarlarında... Kelimeler bir uçurumun kenarından irkilip uzaklaşır gibi kaçmış geriye dudaklarından... Taa gözlerine kaçmış...
İki damla yaş olmuş kelimeler önceleri, göz pınarlarında toplanmış dudaklarını sıktıkça, sonra sonra, o yaşlar kurumuş akmamaktan, akamamaktan... Irmak olacakmış bıraksalar kelimeler, birbiri ardınca eklenip çağlayacakmış... Ama durmuş sadece o iki damlada... Durunca inci olmuş, pırlanta olmuş, elmas olmuş kelimeler gözlerinde...
Sonra, sonra yıllar geçmiş 2 pırıltı olarak kalıvermişler sadece...
Bütün o kelimeler ve 2 pırıltı...
"Zahmet oldu evladım sana." olmuş...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder