Yaşlanıyorum, ölümüne yaşlanıyorum hem de… Doğduğumdan beri, gün be gün… Ölümcül bir hastalığım var, yaşamak… Bir cenaze gördüm mü “darısı başıma” diyorum, uzun bir yolculuk benimki zira… Kimisi şanslıdır, kısa ve öz yaşar… Kiminin ölümü daha çabuk gelir… Kimi de çok hızlı alır da yolun başını bir yerde takılıverir, sanki unutmuşçasına nasıl ölüneceğini…
Sahi nasıl ölünür ki? Hiçbir fikrim yok… Ama istisnasız herkes becerebildiğine göre çok zor olmasa gerek… Düşünsenize nasıl ölüneceğini öğrenmek için bir kursa falan gitmek gerekseydi, nice olurdu halimiz?
Demek ki hatırlamam lazım sadece, bir an önce hatırlamam… Ölümüne hatırlamam lazım….
21 Ağustos 2014
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder